Za interpretację obu tych utworów została uhonorowana jedną z dwóch głównych nagród. W tym czasie oba te utwory wydano na dwóch singlach, zawierających dodatkowe przeboje Komu więcej, komu mniej oraz Tydzień łez. Kolejne utwory: Jestem twoim grzechem, Sobie na złość, Nic za nic i Pytanie o siebie, wydano wkrótce na dwupłytowej „EP-ce”. Wszystkie wydane dotąd osiem nagrań zebrano na początku 1981 roku na debiutanckim albumie Trojanowskiej, Iza. Płyta została zamówiona w rekordowym nakładzie blisko miliona egzemplarzy, jednak z przyczyn technicznych na rynek trafiło zaledwie 50 tys. egzemplarzy oraz kaseta magnetofonowa. Promujące ją single rozeszły się jednak w nakładzie ponad 300 tys. sztuk.
Po zakończeniu współpracy z Budką Suflera, zaraz po wydaniu ich wspólnego albumu, z Trojanowską rozpoczął współpracę zespół Stalowy Bagaż w składzie: Aleksander Mrożek (gitara, lider), Kazimierz Cwynar (gitara basowa) i Jacek Krzaklewski (gitara). Z tym zespołem Trojanowska wystąpiła na festiwalu w Opolu w 1981 roku, śpiewając przeboje Pieśń o cegle oraz Na bohaterów popyt już minął, ubrana w ZMP-owski strój z czerwonym krawatem. Wywołało to spore kontrowersje, a zarząd krakowskiego oddziału ZSMP wystosował protest przeciwko rzekomemu sprofanowaniu symbolu tej organizacji przez artystkę. Oba przeboje trafiły wkrótce na ich wspólną „EP-kę”, która rozeszła się w ponad 100 tys. egzemplarzy.
Następna płyta, Układy, powstawała od końca 1981 roku i ukazała się w 1982. Zagrali na niej między innymi Aleksander Mrożek, Jan Borysewicz, Wojciech Bruślik, Andrzej Dylewski i Janusz Grzywacz. Układy prezentowały bardziej rockowe brzmienie niż jej pierwsza płyta. Album przyniósł kolejne przeboje: Karmazynowa noc, Brylanty oraz Obce dni.
W lipcu tego samego roku Trojanowska nagrała wspólnie z Tadeuszem Nalepą płytę Pożegnalny cyrk, która zawierała utwory silnie krytykujące stan wojenny. Cenzura nie dopuściła do wydania albumu – czekał on na wydanie 11 lat. W tym okresie Trojanowska była z jednej strony atakowana przez „Solidarność” za pokazany w telewizji występ w Sali Kongresowej, a z drugiej strony szykanowana przez władzę za odmowę kolejnych występów. Wraz z mężem zdecydowała się na emigrację: przebywała w Holandii, USA, Wielkiej Brytanii, a w 1987 osiadła w Berlinie Zachodnim.
W 1990 artystka wydała kolejny studyjny album „Izabela Trojanowska”, tym razem zawierający wyłącznie anglojęzyczne utwory. Przeznaczony był na rynki zachodnie i pt: „Independance” trafił najpierw na rynek brytyjski, wydany nakładem niezależnej wytwórni Rondor Music. Dwa lata później trafił też na rynki amerykański i kanadyjski. W 1990 wokalistka zaprezentowała nowy materiał na festiwalu w Sopocie. Rok później, w czerwcu 1991, urodziła córkę Roxanę. W 1994 Trojanowska zaśpiewała razem z Budką Suflera na ich jubileuszowym tournée. W 1995 nawiązała współpracę artystyczną z kompozytorami Adamem Abramkiem i Pawłem Sotem. Nagrała z nimi album Chcę inaczej, na którym znalazły się przeboje: I stało się, Więcej niż życie oraz Nareszcie czuję.
